Boogie Brain Festival 2009

Dokładnie miesiąc został do rozpoczęcia drugiej edycji międzynarodowego festiwalu muzycznego "Boogie Brain". Dzisiaj jednak nie będzie podejścia od strony muzycznej. W końcu czasu na zapoznanie się z wykonawcami było od momentu ich ogłoszenia aż nadto, dlatego kto poznał i polubił ten wie, że warto. Resztę zaś warto przekonać do poznania tego festiwalowego "warto" - właśnie do nich jest skierowana dzisiejsza notka - do słuchaczy muzyki, którzy nie chcą iść na festiwal. Czemu? Po co namawiać ludzi, którzy na codzień słuchają tylko mamy i pierwszej lepszej rozgłośni radiowej, albo po prostu im się nie chce, że warto? Pozwolę sobie posłużyć się sportową przenośnią. Parę postów w dół prezentowałem propozycje dla logotypów na najbliższą olimpiadę w Londynie. Igrzyska Olimpijskie to taka przedziwna impreza, w trakcie której prawie cały świat ogląda zmagania najlepszych zawodników w przeróżnych dyscyplinach sportowych. Oglądanie mistrzostw świata w każdej z dyscyplin olimpijskich zajęłoby przeciętnemu widzowi pewnie cały rok śledzenia kilku kanałów symultanicznie, a tak, podczas igrzysk ma wszystko na talerzu, ułożone jedno obok drugiego, najlepsi zawodnicy w swoich kategoriach w walce o medale. Gdzie tu analogia do Boogie Brain? Najpierw wyjaśnię skąd określenie "przedziwna impreza" w stosunku do Olimpiady. Igrzyska sprawiają, że raz na 4 lata (jeśli dodamy zimową edycję, to raz na 2 lata) oglądamy (mówiąc "my" mam na myśli "osoby lubiące sport") w TV dyscypliny sportu, którymi się kompletnie nie interesujemy, których wyników nie śledzimy na bieżąco, a także te, których za chuja nie rozumiemy. Niemniej jednak siedzimy przed odbiornikiem sprawdzając wyniki eliminacji we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego, klaszczemy głośno przy spalonym Pchnięciu Kulą, czy z udawanym profesjonalizmem mówimy, gdzie Rosjanka nieczysto wylądowała podwójnego Axla. Nie znamy się, nie interesujemy się, nie rozumiemy, ale oglądamy. Czemu? Psychologowie mają pewnie tysiące mądrych teorii, ja mam jedną - oglądamy, bo chcemy uczestniczyć w czymś niezwykłym. Czym innym jest bowiem oglądanie przy pracy mistrzów? Ze sportem jest tak - jeśli reguły jakiejś dyscypliny są proste, a rozgrywka jest dynamiczna i emocjonująca, to znajdzie ona rzesze fanów na całym świecie. Z muzyką zaś... bardzo podobnie - proste, nieskomplikowane muzycznie utwory, łatwo wpadające w ucho teksty bazujące na emocjach, do tego dynamiczny rytm i mamy przepis na popowy sukces. Są jednak dyscypliny sportu, krótko mówiąc, niszowe. Reguły są skomplikowane, pełne niuansów i wyjątków. Od graczy wymaga się raczej myślenia nad strategią i mozolnego poprawiania wyniku, niż gry z fajerwerkami dla gawiedzi. To samo z muzyką - ta "niszowa" jest bardziej skomplikowana, wysublimowana, wymaga od słuchacza jakiejś formy obycia, umiejętności odkrywania nawiązań, drugich "denek" i innych zabiegów artystycznych. O ile jednak z dyscyplinami popularnymi mamy kontakt przez okrągły rok, złote ligi, ligi mistrzów, ligi światowe, euroligi, ligi nba czy wielkie szlemy lub puchary świata - najpopularniejsze dyscypliny mają kanały, którymi docierają do każdego kibica sportowego, który nawet nieobeznany z dokładnymi regułami jest w stanie przypisać określonej dyscyplinie takie pojęcia jak: rzut za trzy, spalony, 110 z przeszkodami, as serwisowy, libero, dyfuzor. Reszta dyscyplin będących poza "oficjalnym" obiegiem musi czekać na swoje 5 minut podczas Igrzysk. Wtedy właśnie oglądalność tych "innych" sportów rośnie, bo kibice sportowi z ciekawości popatrzą na mistrzów w swoim fachu - jeśli już zaczynać przygodę z nową dyscypliną, to najlepiej na samym początku obcować z mistrzami w jej zakresie. Stąd już prosta analogia do muzyki i festiwalu samego w sobie. Przez cały rok słuchacie muzyki popularnej - chcąc, czy nie chcąc obcujecie z nią w radio, telewizji czy internecie. Obija się wam o uszy, czasem wzburza wnętrzności, a innym razem rozkosznie przy niej pląsacie. Są jednak gatunki, których w mainstreamowych mediach nie uświadczycie, a jeśli już to jakichś złagodzonych hybrydach. Jak się z nimi zapoznać? W tym momencie zakładam, że zwracam się do ludzi, którzy nie znają nikogo ze składu Boogie Brain, ale nie mają na oczach klapek i chętnie sprawdzają "inne" dzwięki. Zapoznać się z nimi można na przeróżnego rodzaju festiwalach, przyjmujących co roku rolę sportowych igrzysk. Pojedyncze koncerty mają to do siebie, że uczęszczają na nie z reguły fani jednego brzmienia. Festiwale, mimo dość luźnego "tematyzowania" są jednak bardziej zróżnicowane i otwarte na szersze skepktrum gości. Na kilku arenach mamy do dyspozyji mistrzów w swoich dyscyplinach muzycznych, od nas tylko zależy jaki kanał włączymy i którym zawodnikom i drużynom warto się przyglądać. Teraz jednak przychodzi czas wyboru. Część pojedzie na Open'era, część była pewnie na Selektorze, część planuje Audioriver czy Orange Warsaw. Czemu akurat Boogie, a nie te powyższe są tematem dzisiejszej notki? Boogie z racji miejsca mojego zamieszkania, a także chęci słownego chociaż wsparcia lokalnej inicjatywy, którą uważam za bardzo wartościową i rozwojową. Nie ma żadnych przeciwwskazań ku temu, aby i pozostałe festiwale były częścią tego tematu. Wszędzie tam zagrają bowiem wykonawcy, którzy w swoim fachu są mistrzami. Którzy powinni nosić na szyjach medale w swoich kategoriach, bo konkurencję mają daleko za plecami. Na każdym z tych festiwali fani muzyki znajdą coś dla siebie, a dodatkowo NA PEWNO odkryją coś nowego, co im się spodoba. Jak podczas oglądania Igrzysk przy okazji oglądania skoków narciarskich zajarasz się curlingiem, tak może podczas festiwalu jedno znane ci nazwisko otworzy drogę do innych muzycznych odkryć. Tak się bowiem składa, że line-upy tegorocznych festiwali to prawdziwa śmietanka każdego praktycznie gatunku muzycznego. Powtórzę się więc - jeśli zaczynać swoją przygodę z czymś nieznanym, to najlepiej zacząć od mistrzów w swoim fachu. Wszystkim z szerokimi horyzontami polecam - im więcej nieznajomych nazw na plakacie, tym większa szansa na świeże odkrycie. A jeśli nie lubisz kotów w workach, to przecież zawsze możesz sprawdzić w internetach, guglach, jutubach czy innych wrzutach. Sieć jest tego pełna.

Pozdrawiam!

[Ze szczególnym uwzględnieniem tego,
że warto wpaść na Boogie Brain
(17-18.07.2009) do Szczecina.]